Mijn verhaal begint op 17 juli 2016. Na een leuk uitstapje met echtgenoot en 2 kinderen worden wij op de terugweg frontaal aangereden waarbij onze wagen wordt weg gekatapulteerd en tot stilstand komt tegen een buspaal, rakelings naast 2 bomen. De paniek is groot, eerst kijken of de kinderen in orde zijn. We raken allemaal zelfstandig uit de auto, maar al gauw komt het besef: dit is zeer ernstig!Na alle noodzakelijke onderzoeken in het ziekenhuis komen mijn man en kinderen ervan af met enkele lichte breuken, zware kneuzingen, en de nodige schaafwonden. Ikzelf heb iets minder geluk met 4 gebroken ribben, 2 gebroken ruggenwervels, een ingewikkelde voetfractuur en een botkneuzing aan de hand. Een zeer lange revalidatieperiode lonkt...Intussen start de hele mallemolen van politieverhoren, verzekeringspapieren, doktersbezoeken, kinesistensessies, en voor één van de kinderen ook psychologische bijstand wegens de traumatische impact van deze gebeurtenis.Met KBC verzekeringen als tegenpartij, en AXA en Euromex langs onze zijde, hebben wij al vlug door dat dit een moeilijke strijd wordt. Na enkele weken al schuift KBC (tegenpartij) ons een betalingsvoorstel onder de neus van 750 euro!!! Of we dit misschien kunnen tekenen, want meer zullen we niet krijgen. Het kan zelfs zijn dat we onze familiale verzekering moeten aanspreken, als hun cliënt toch niet aansprakelijk wordt gesteld (alhoewel hier geen enkele twijfel over bestaat, aldus de politieverslagen). Het is voor ons de eerste waarschuwing dat we ons best laten bijstaan door een advocaat. Na contact met Euromex (onze rechtsbijstandverzekeraar) krijgen wij echter te horen dat het niet is aangewezen om zelf een advocaat aan te stellen zij zullen onze belangen wel behartigen. De start van een lange, moeizame lijdensweg is aangebroken...We zijn nu bijna een jaar verder en het gaat alleen van kwaad naar erger... nog steeds geen aanstelling van onze advocaat, geen enkele begeleiding door onze rechtsbijstandverzekeraar, geen inzage in het strafdossier, en van de ene naar de andere 'raadsgeneesheer' die met de meest vooroorlogse praktijken, meetlatjes en allerlei andere belachelijke tabellen de lichamelijke schade meet om dan tot de vaststelling te komen dat het toch allemaal zo erg niet kan zijn... wat zegt uw behandelend geneesheer mevrouw? een jaar revalideren? is dat niet wat overdreven? heeft u nog steeds pijn? tiens, dat kan toch niet waar zijn? gaat u nog naar de kinesist? maar wat kan die nu voor u betekenen? en uw kind naar de psycholoog? wat bespreekt u daar dan? en die poetsvrouw die u sinds het ongeval hebt, is dat nodig? kan u nog steeds niet zelf poetsen? lachwekkend zegt u? NEE, dit is jammer genoeg de realiteit, deze manier waarop raadsgeneesheren naar u kijken, omdat zij natuurlijk dienaar zijn van die oppermachtige verzekeringsmaatschappij!Na herhaaldelijke telefoons en mails met onze makelaar (één van de grootste makelaars van België), blijven zij vanuit hun ivoren toren de plak zwaaien en beweren dat zij het nodige doen... En beweren zelfs dat er wordt tegengewerkt omdat we geen betalingsvoorstellen willen tekenen. Toch logisch als je niet kan overleggen met je advocaat, niet? Dagelijks leven met pijn, lukt mij stilaan beter en beter, maar omgaan met deze bureaucratische, kleinerende en intimiderende praktijken maakt mij stilaan radeloos...Ik verwacht maar 1 ding van jullie: aanstelling van onze advocaat! Waarom betalen wij anders een polis rechtsbijstand!
