Mijn moeder heeft al sedert jaren een poetsvrouw die ze betaalt met dienstencheques aan Domestic Services (kantoor Roeselare). In september 2017 heeft de poetsvrouw een thermostatische kraan van een radiator per ongeluk afgebroken. Er was geen discussie. Mijn vader (+11/10/2017) heeft toen contact genomen met het bureau en die bevestigden de kennisname van het voorval en gaven mijn vader de opdracht de kraan te laten herstellen en de factuur aan het bureau te bezorgen. De herstelling werd gedaan door de firma Vansteenkiste uit Rumbeke en de factuur werd aan het kantoor bezorgd via de poetsvrouw. Half december kreeg mijn moeder een telefoontje van de firma Vansteenkiste dat er nog een openstaande factuur was. Mijn ma die dan ondertussen weduwe was geworden en zich tot nu toe niets van rekeningen en financiële toestanden had aangetrokken panikeerde en contacteerde het bureau. Daar kreeg ze te horen dat Domestic Services die factuur niet wilde betalen omdat het bedrag onder de franchise van de verzekering viel. Het bureau was toen al 3 maanden in het bezit van de factuur zonder iets te laten weten aan mijn moeder , die helemaal geen weet had van een factuur omdat mijn pa dat indertijd had geregeld. Ik heb toen contact genomen met de firma Vansteenkiste en gevraagd of zij een herinnering wilden sturen naar Domestic Services. Dat ging niet door natuurlijk, voor hen maakte het niet uit wie die kraan kapot had gemaakt, ze wilden enkel betaald worden. Ik heb dan zelf het bureau gecontacteerd. Op de vraag waarom ze een alleenstaande bejaarde vrouw, die volledig afhankelijk is van haar poetsvrouw, laten opdraaien voor een schade aangericht door de poetsvrouw en waarover helemaal geen discussie was, kreeg ik het antwoord dat beneden de 250 euro geen kosten terugbetaald werden. Op de vraag waarom ze mijn ma daarvan niet op de hoogte hebben gebracht, kreeg ik geen antwoord. Ik argumenteerde dat kosten gemaakt door iemand van het bedrijf, die beneden de vrijstelling van de verzekering vielen, ten laste van het bedrijf moeten komen. Ik haalde daarbij het voorbeeld aan van een verpleegster die in een ziekenhuis per ongeluk een bril van een patiënt breekt. De kostprijs van de bril bedraagt minder dan de franchise dan hoeft toch die verpleegster die bril niet te betalen maar dan betaalt toch het ziekenhuis. Ze antwoordden me dat dat zo in het contract stond. Ik vroeg dan of ik dat contract dan wel eens mocht zien en nu komt het: er bleek helemaal geen contract te zijn. Mijn ouders hadden al jaren een poetsvrouw van Domestic Services zonder dat er enig contract was getekend. Dus, zei ik: jullie contractuele bepalingen gelden hier niet en ik vermoed dus dat jullie die 54 euro aan mijn moeder moeten terugbetalen. Ik werd toen doorverwezen naar het bureau in Gent naar een hierarchisch hoger geplaatst persoon die maar steeds in vergadering bleek te zijn en die ik uiteindelijk via een omweg te pakken kreeg. Nogmaals hetzelfde verhaal: die kleine kosten werden niet betaald, ze gingen wel te doen hebben. Geen contract, dat was niet ok maar dat gebeurt nu éénmaal, toen ik zei dat men dus verplicht was mijn ma terug te betalen wou hij mij nog laten bellen naar iemand anders. Ik kreeg het gevoel van het kastje naar de muur gestuurd en ben daar niet op ingegaan. De persoon hield voet bij stuk en er was geen sprake van vergoeding.
