Acrylamide in de voeding: vragen en antwoorden
Chips, friet, toast en andere zetmeelrijke voedingsmiddelen kunnen rijk zijn aan acrylamide. Wat is de stand van zaken met betrekking tot deze potentieel kankerverwekkende stof? Enkele vragen en antwoorden.
Wat is acrylamide en wat is het niet?
In de natuur komt acrylamide niet voor. Het is een synthetische verbinding, die gebruikt wordt bij de productie van polyacrylamide. Polyacrylamide kent verschillende toepassingen. Het wordt ingezet bij de zuivering van drinkwater, de behandeling van industrieel afvalwater, als bindmiddel in de pulp- en papierindustrie, als bodemstabilisator en als hulpmiddel om dijken, tunnels en riolen waterdicht te maken. Maar er zijn ook toepassingen die dichter bij de consument staan. Zo wordt polyacrylamide verwerkt in cosmetica en toiletartikelen.
Acrylamide op zich komt ook voor in tabaksrook. In 2002 werd deze verbinding in Zweden toevallig ook in bepaalde voedingsmiddelen opgespoord.
Acrylamide is evenwel geen additief. Het wordt dus niet bewust toegevoegd aan een voedingsmiddel. Het betreft evenmin een reststof. Men kan de stof dus niet vergelijken met resten van pesticiden die op bepaalde voedingsmiddelen worden aangetroffen. Tot slot gaat het hier ook niet over een malafide contaminatie zoals het geval was met het dioxineschandaal. Zoals we verderop zullen zien, is de vorming van acrylamide het gevolg van een normaal bakproces. Deze verbinding ontstaat al in verhitte zetmeelrijke voedingsmiddelen sinds de tijd dat de mens zijn voedsel ging verhitten.