Gin: 7 merken geproefd
Gin is helemaal terug van weggeweest. Hoe is het ontstaan? Hoe wordt het gemaakt? We overlopen wat u moét weten over de populaire drank op basis van jeneverbessen. We onderwierpen 7 gins ook aan een blinde smaakproef om ze te situeren op een smakenkruis dat u kan helpen bij uw keuze.
Om een sterke drank “gin” te mogen noemen moet het hoofdingrediënt jeneverbes zijn (> 51%) en moet het minstens 37,5° alcohol bevatten, in de Verenigde Staten is dit zelfs 40°. De vijf belangrijkste smaakmakers in gin zijn: jeneverbes, citrus, zoethout, engelwortel en koriander. Maar uiteraard worden er nog vele andere aroma’s en kruiden aan gin toegevoegd. Sommige gins duiden aan in hun naam hoeveel ingrediënten er gebruikt worden. De Monkeys 47 bijvoorbeeld is zo genoemd omdat hij maar liefst 47 verschillende ingrediënten bevat. Welke dat exact zijn houden ginmakers soms graag geheim.
Van jenever naar gin
Gins zijn ontstaan in het begin van de 17de eeuw. Tijdens de 30-jarige oorlog kregen de Engelse soldaten de smaak te pakken van onze jenevers. Bij hun terugkeer naar het thuisfront probeerden ze deze “ginnevers” na te maken. Omdat men onder de heerschappij van Willem III van Oranje geen licentie nodig had, was er een ware boom in de productie van gins.
De namen van enkele gins verwijzen nog naar deze periode: zo zijn er de “bathtub gins”, die verwijzen naar de grootschalige productie van gins, zelfs thuis, tot in de badkuip toe. Door de wildgroei aan ginproducten was de kwaliteit niet altijd even goed. Maar dat werd gemaskeerd door limoen, suiker of rozenwater toe te voegen.
Uiteindelijk liep de situatie in Londen zo erg uit de hand dat de overheid besloot om in te grijpen. Zo probeerde men in de loop van de 18e eeuw verschillende gin-wetten op te leggen. Deze werden echter vooral genegeerd. Uiteindelijk besliste de regering om een redelijke taks op te leggen om een licentie te krijgen om gin te mogen produceren. Zo verwijst de “fifty pound” gin naar dat opgelegde bedrag. Door deze heffing ging de kwaliteit van de gin er in de loop van de 19de eeuw sterk op vooruit.
De gin & tonic
Het populairst drankje met gin is natuurlijk de gin tonic. Deze combinatie hebben we voornamelijk te danken aan de strijd tegen malaria in de vele Britse kolonies. Het bittere kinine, een belangrijk ingrediënt van tonic, was in de 19e eeuw het enige geneesmiddel tegen malaria. Om de bittere smaak van de kinine in de tonic te maskeren gebruikte men eerst limoen en suiker. Rond 1850 werd de tonic voor het eerst gecombineerd met gin.
De rest van Europa en Amerika leren gin kennen tijdens de 1ste wereldoorlog, vaak als basis voor cocktails. In de jaren 50 en 60 bereikt de populariteit van gin een hoogtepunt. Daarna moet gin het onderspit delven voor de opkomst van de “hippere” wodka.
De laatste jaren is gin weer helemaal terug van weggeweest. Pas in juni 2012 kwamen de eerste Belgische gins op de markt, toen Filliers en Demoor op hetzelfde moment een gin uitbrachten.
Om een sterke drank “gin” te mogen noemen moet het hoofdingrediënt jeneverbes zijn (> 51%) en moet het minstens 37,5° alcohol bevatten, in de Verenigde Staten is dit zelfs 40°. De vijf belangrijkste smaakmakers in gin zijn: jeneverbes, citrus, zoethout, engelwortel en koriander. Maar uiteraard worden er nog vele andere aroma’s en kruiden aan gin toegevoegd. Sommige gins duiden aan in hun naam hoeveel ingrediënten er gebruikt worden. De Monkeys 47 bijvoorbeeld is zo genoemd omdat hij maar liefst 47 verschillende ingrediënten bevat. Welke dat exact zijn houden ginmakers soms graag geheim.
Van jenever naar gin
Gins zijn ontstaan in het begin van de 17de eeuw. Tijdens de 30-jarige oorlog kregen de Engelse soldaten de smaak te pakken van onze jenevers. Bij hun terugkeer naar het thuisfront probeerden ze deze “ginnevers” na te maken. Omdat men onder de heerschappij van Willem III van Oranje geen licentie nodig had, was er een ware boom in de productie van gins.
De namen van enkele gins verwijzen nog naar deze periode: zo zijn er de “bathtub gins”, die verwijzen naar de grootschalige productie van gins, zelfs thuis, tot in de badkuip toe. Door de wildgroei aan ginproducten was de kwaliteit niet altijd even goed. Maar dat werd gemaskeerd door limoen, suiker of rozenwater toe te voegen.
Uiteindelijk liep de situatie in Londen zo erg uit de hand dat de overheid besloot om in te grijpen. Zo probeerde men in de loop van de 18e eeuw verschillende gin-wetten op te leggen. Deze werden echter vooral genegeerd. Uiteindelijk besliste de regering om een redelijke taks op te leggen om een licentie te krijgen om gin te mogen produceren. Zo verwijst de “fifty pound” gin naar dat opgelegde bedrag. Door deze heffing ging de kwaliteit van de gin er in de loop van de 19de eeuw sterk op vooruit.
De gin & tonic
Het populairst drankje met gin is natuurlijk de gin tonic. Deze combinatie hebben we voornamelijk te danken aan de strijd tegen malaria in de vele Britse kolonies. Het bittere kinine, een belangrijk ingrediënt van tonic, was in de 19e eeuw het enige geneesmiddel tegen malaria. Om de bittere smaak van de kinine in de tonic te maskeren gebruikte men eerst limoen en suiker. Rond 1850 werd de tonic voor het eerst gecombineerd met gin.
De rest van Europa en Amerika leren gin kennen tijdens de 1ste wereldoorlog, vaak als basis voor cocktails. In de jaren 50 en 60 bereikt de populariteit van gin een hoogtepunt. Daarna moet gin het onderspit delven voor de opkomst van de “hippere” wodka.
De laatste jaren is gin weer helemaal terug van weggeweest. Pas in juni 2012 kwamen de eerste Belgische gins op de markt, toen Filliers en Demoor op hetzelfde moment een gin uitbrachten.
Door de grote verscheidenheid in gebruikte ingrediënten heeft gin een grote complexiteit aan smaken. Om gins te classificeren gebruiken we daarom een smakenkruis, op basis van de 4 belangrijkste smaakaroma’s die gins kunnen vertonen: citrus, zoet, floraal en kruidig.
De klassieke London dry gins bevinden zich in het centrum van het smakenkruis. De grote merken zoals Gordon en Bombay maken gins die zich eerder bovenaan rechts op het smakenkruis bevinden: het zijn toegankelijke gins die voornamelijk zoet zijn en een vleugje citrus bevatten.
Tot voor kort kon dit smakenkruis de meeste gins plaatsen. Nu de populariteit van gins enorm is toegenomen zijn enkele ginmakers echter ook beginnen experimenteren met “exotische” ingrediënten, zoals pompelmoes en kokos. Gin Mare is een voorbeeld van zo’n exotische gin met aroma’s zoals tijm, rozemarijn, olijven en basilicum.
Tonics
Ondertussen is er ook een heel arsenaal aan tonics op de markt. Welke tonic moet u dan kiezen? Ook de tonics kunnen op het smakenkruis teruggebracht worden.
De neutrale tonics, zoals de basis Fever Tree of Schweppes Premium Mixer Original tonics, gaan vooral goed samen met gins die zich in het centrum van het smakenkruis bevinden. Meer aromatische tonics, zoals Fentimans of Fever Tree Mediterranean passen beter bij gins die wat kruidiger zijn en met een citrusaroma. Daarnaast zijn er ook nog fruitige tonics die beter passen bij florale, zoete gins. Een voorbeeld van dergelijke tonic is de Zuid-Amerikaanse 1724 tonic.
Ons testpanel van amateurs en ginliefhebbers heeft 7 gins blind en puur geproefd. Op deze manier kan de geur en de smaak het best beoordeeld worden. Door puur te proeven is het ook makkelijker om gins van slechte kwaliteit te vinden. Deze zullen een erg chemische geur en een erg sterke alcoholsmaak geven. De geur is bij gin ook enorm belangrijk. Wat de smaak betreft probeerden we de verschillende gebruikte specerijen te onderscheiden na de overheersende eerste indruk van jeneverbessen.
Geproduceerd in: Verenigd Koninkrijk (Schotland)
Smaak: kruidig/citrus
Ingrediënten: 11 planten waaronder komkommer en rozenblaadjes
Prijs per liter: € 47,13
Alcoholgehalte: 41,4°
Over het algemeen wordt de Hendrick’s gin door onze proevers vooral aan citrussmaak gelinkt. Ook de kruidigheid valt duidelijk op. De florale toets van rozeblaadjes vertaalt zich in de zachte geur. De nasmaak is door het behoorlijk alcoholgehalte sterk en pittig. Hoewel de gin zich officieel linksonder in het smakenkruis bevindt, zouden wij hem iets hoger plaatsen, door de duidelijke aanwezigheid van citrus. Vooral de look van de fles zorgt ook voor de populariteit van de Hendrick’s gin. Maar ook in ons proefpanel werd deze gin meermaals als zeer lekker bestempeld.
Geproduceerd in: Verenigd Koninkrijk (Londen)
Smaak: tussen zoet en kruidig, met sterke citrustoets
Ingrediënten: 3 fruitsoorten (jeneverbes, sinaasappelzeste, pompelmoes) en 3 kruiden (engelwortel, koriander, kardemom)
Prijs per liter: € 45,70
Alcoholgehalte: 46°
De klassieke droge N°3 London dry gin heeft een fruitige geur, veel smaak en is intens door het hoge alcoholgehalte. Ons panel herkende duidelijk de citrussmaak afkomstig van de sinaasappelschil die erin verwerkt is. Ook de kruidighuid van de engelwortel wordt opgemerkt. De gin viel niet bij iedereen even hard in de smaak door de felle aanwezigheid van alcohol.
Geproduceerd in: Verenigd Koninkrijk (Schotland)
Smaak: zacht en zoet, met een vleugje citrus
Ingrediënten: jeneverbessen, korianderzaadjes, zoethout, viooltjes- en engelwortel, sinaasappel- en limoenschil
Prijs per liter: € 17,64
Alcoholgehalte: 37,5°
Gordon, de meest bekende gin voor de gin-hype wordt al sinds 1769 gedistilleerd in het Verenigd Koninkrijk. Het is een klassieke London dry gin en met een prijs van slechts €17,64 per liter is hij meteen de goedkoopste gin uit de test.
Onze proevers beschrijven de gin als zacht, zoet, en met een vleugje citrus. Dit laatste is afkomstig van de sinaasappel- en limoenschillen en de zoete ronde smaak is afkomstig van zoethout. De smaak is minder intens dan de andere gins, ook vanwege het lagere alcoholgehalte. De mening van ons testpanel over de Gordon’s gin is dan ook neutraal: niemand heeft een uitgesproken voorkeur, maar niemand vond hem slecht.
Geproduceerd in: Verenigd Koninkrijk
Smaak: zoet en fruitig, met een kruidige toets
Ingrediënten: 10 ingrediënten waaronder Afrikaanse peper, amandel, koriander en zoethout.
Prijs per liter: € 30,49
Alcoholgehalte: 40°
Bombay Sapphire is een redelijk jonge gin, die voor het eerst op de markt werd gebracht in 1987. De gin van Bacardi viel in de smaak door zijn evenwichtigheid en ronde smaak.
Iedereen was het eens over de eerder delicate aroma’s en de houtsmaak die op de voorgrond trad. De citrusaroma’s en het zoethout zorgen voor een zoete, fruitige smaak. De houtsmaken, die aan kruidigheid doen denken, zorgden ervoor dat we de gin eerder links boven op het smakenkruis zouden plaatsen.
Geproduceerd in: /
Smaak: tussen zoet en kruidig, met een duidelijk citrusaroma
Ingrediënten: niet vrijgegeven
Prijs per liter: € 19,98
Alcoholgehalte: 41°
De Wellinghouse London Dry gin is de minst bekende gin uit de test. Hij is bij Aldi te koop en is iets duurder dan de Gordon’s gin (€ 19,98 vs. € 17,64 per liter). De gin smaakt zoet en aangenaam, vooral citrus en kaneel treden op de voorgrond. De gin viel duidelijk in de smaak. Op de fles worden echter geen ingrediënten prijsgegeven en spreekt men enkel over planten en kruiden in het algemeen, waardoor het gissen blijft.
Op het smakenkruis plaatsen we de gin zeker bovenaan door de aanwezige citrussmaak. Zowel zoete als kruidige toetsen zijn erin terug te vinden, dus plaatsen we hem bijna in het midden.
Geproduceerd in: Verenigd Koninkrijk
Smaak: zoet met een citrusaroma
Ingrediënten: de enige gekende ingrediënten zijn jeneverbes, koriander en engelwortel
Prijs per liter: € 31,26
Alcoholgehalte: 43,1°
Tanqueray, een klassieke London Dry gin, wordt al sinds 1832 gestookt in het Verenigd Koninkrijk. Ons testpanel vond vooral de de smaak van jeneverbes, de typische ginsmaak, erg prominent aanwezig. De aroma’s van hout en dennen is subtiel aanwezig en ook citrus treedt op een bepaald moment op de voorgrond. Op het smakenkruis plaatsen we de Tanqueray in het kwadrant van zoet en citrus.
Geproduceerd in: België
Smaak: floraal met een kruidige toets
Ingrediënten: bevat 17 ingrediënten waaronder cacao en anijs
Prijs per liter: € 42,21
Alcoholgehalte: 44°
Onze laatste gin is meteen ook enige Belgische uit de test . De Biercée Thesis & Antithesis bevat 17 ingrediënten waaronder cacao en anijs. Wat door alle proevers genoteerd werd, is de florale smaak van de gin, gecombineerd met kruidigheid. Tegelijk heeft de gin ook een zoete aardse toets. Zo belandt de gin als enige aan de florale kant van het smakenkruis. Niet iedereen in het panel bleek fan van de florale smaak van de Biercée.
Van de 7 gins die we degusteerden bevinden er zich redelijk wat in het centrum van het smakenkruis, waardoor ze ook het beste samengaan met een neutrale tonic.
De Gordon kan met een florale, zoetere tonic gedronken worden, zoals ook vele jaren gedaan werd met de "klassieke" schweppes. De intense N°3 London dry gin is krachtig genoeg om een aromatische tonic te verdragen, zoals de blauwe “Mediterranean Fever-Tree”.
Er waren geen gins die niet geapprecieerd werden, hoewel bij sommigen een felle aanwezigheid van alcohol opviel (bijvoorbeeld bij de N° 3 London dry gin). De Biercée gin heeft ook een zeer uitgesproken florale smaak waar men fan van moet zijn.
De 3 gins die het meeste in de smaak vielen waren de Tanqueray, de Hendrick’s gin en verbazingwekkend genoeg ook de Wellinghouse London dry gin van de Aldi.
- Neem de tijd om uit te zoeken welk type gin u het lekkerst vindt. Houdt u van florale of eerder kruidige gins, zoet of citrus? Kijk vervolgens welk type tonic er goed bij past. Natuurlijk gaat het steeds om welke combinatie u zelf het lekkerst vindt.
- Uit welk glas drinkt u dit nu? Gin tonic drinkt u niet uit een longdrink- of whiskyglas, maar uit een ballonvormig gin tonic glas. Hebt u dit niet in huis, dan kunt u een rodewijnglas gebruiken.
- De verhouding is 4 hoeveelheden tonic voor 1 hoeveelheid gin. U kunt hem uiteraard zo sterk maken als u zelf wilt. Vergeet ook zeker niet goed wat ijs toe te voegen.
- Vaak worden ook specerijen toegevoegd om de gin tonic esthetisch en aromatisch een extra toets te geven: komkommer in Hendrick’s gin is één van de bekendste voorbeelden. Andere mogelijkheden zijn limoen, citroen, steranijs, tijm, aalbes, gember, peper, jeneverbes,...