De REACH-verordening blaast tien kaarsjes uit
REACH (Registratie, Evaluatie en Autorisatie van CHemische stoffen) is de verordening die de chemische stoffen reguleert die geproduceerd en ingevoerd worden in de Europese Unie. Ze heeft als doel ervoor te zorgen dat chemische stoffen veilig gebruikt en geproduceerd worden om de gezondheid van de mens en het milieu te beschermen door tegelijkertijd de innovatie en het concurrentievermogen van de Europese industrie te stimuleren. REACH verplicht elke fabrikant of importeur die per jaar meer dan één ton chemische stoffen produceert of importeert om informatie te verstrekken over die stoffen.
120 000 chemische stoffen
In totaal zijn er al meer dan 120 000 chemische stoffen op de Europese markt gebracht - het overgrote deel al voor 2007 - in producten die we elke dag opnieuw gebruiken. Vandaag zijn er slechts iets meer dan 15 000 van deze 120 000 stoffen geregistreerd bij het Europese Agentschap voor Chemische Stoffen (ECHA).
Bepaalde, zogenaamd zeer zorgwekkende stoffen omwille van hun mogelijk toxische eigenschappen, moeten een beoordeling ondergaan en zijn onderworpen aan een exploitatievergunning. Maar zelfs als een dergelijke stof nog niet is beoordeeld om te bepalen of ze al dan niet op de markt gebracht mag worden, kan het gebruik ervan niet verboden worden en kan de stof verder in de handel circuleren en in consumentenproducten teruggevonden worden.
De fabrikanten en verdelers zijn daarentegen wel verplicht om, met name aan consumenten, informatie te verstrekken over de stof.
Positief maar kan beter
Volgens het ECHA is de kwaliteit van de meeste registratiedossiers van de fabrikanten onvoldoende. Bedrijven moeten de noodzakelijke gegevens voor elke stof verzamelen, praktische richtlijnen formuleren over de manier waarop die stof in alle veiligheid gebruikt kan worden en haar adviezen binnen haar toeleveringsketen communiceren.
De consument kan aan de fabrikanten en verdelers bovendien vragen of een product dat hij wil aanschaffen een stof bevat die door het ECHA geklasseerd wordt als zeer zorgwekkend. De consumenten moeten het echter nog steeds stellen met beperkte informatie over de aanwezigheid van dergelijke stoffen in producten, in het bijzonder in producten die vanuit Azië in de EU geïmporteerd worden.
Nochtans zijn bedrijven verplicht om de aanwezigheid van dergelijke stoffen in hun producten aan het ECHEA te communiceren, iets wat heel weinig ondernemingen tot nu toe gedaan hebben. Met name importeurs dienen hun verantwoordelijkheden ernstig te nemen en aan het ECHA te vermelden welke effecten hun producten op de consumenten kunnen hebben. De huidige wettelijke verplichting om informatie mee te delen is niet efficiënt genoeg en moet dus opnieuw bekeken worden.