Dankzij de versnelling van de wereldwijde economische groei en de herstructureringsmaatregelen van de voorbije jaren, gaat de rentabiliteit van ArcelorMittal in stijgende lijn en wordt de balans gezonder. Dat laat de groep toe om zich opnieuw wat dynamischer te tonen, met o.a. overnames in Italië en Brazilië en een overnamebod in India.
De koers maakte een steile remonte (van 6 EUR in 2016 naar ruim 30 EUR), maar de staalsector is en blijft sterk conjunctuurgevoelig en periodes van euforie worden soms snel gevolgd door barre tijden.
De positieve elementen zitten o.i. grotendeels in het huidige koersniveau. We zijn geen koper, maar als u het aandeel ArcelorMittal al hebt, mag u het voor max. 5 tot 10% van uw portefeuille HOUDEN.
Plan 2020
Na een rampzalig 2015, waarin ArcelorMittal een gigantisch verlies leed, zette het in februari 2016 zijn Plan 2020 in de steigers. Dat moest over een periode van 5 jaar de bedrijfswinst 3 miljard USD hoger duwen, via een toename van de productie en een daling van de kosten. Beetje bij beetje werpt het ook vruchten af: het resultaat verbetert en de balans wordt gezonder. De groep zit met haar plan min of meer op het beoogde schema: in 2016 klom de bedrijfswinst 0,9 miljard hoger en in 2017 nog eens 0,6 miljard. Hoe het verder evolueert, zal vooral afhankelijk zijn van de dynamiek op de internationale staalmarkten.
Kwartaalresultaat
In het 1ste kwartaal van 2018 realiseerde ArcelorMittal een winst per aandeel van 1,17 EUR, tegenover 0,98 EUR een jaar eerder (+19,4%). In de staalactiviteiten namen zowel de productie (21,3 miljoen ton geleverd) als de verkoopprijzen toe. De bedrijfswinst per geproduceerd ton staal klokte er 19% hoger af, op 101 USD (t.o.v. 83 USD een jaar eerder). In de mijnactiviteiten viel de winst echter met 27% terug door lagere ijzerertsprijzen en een daling van de verkochte volumes.
Gezondere balans en dividend
De schuldenlast van ArcelorMittal is gedaald van 23 miljard dollar in 2011 en nog 17 miljard eind 2015 naar 11 miljard aan het einde van het 1ste kwartaal van dit jaar. Die daling van de schuld, en daaruit voortvloeiend ook van de financiële lasten (van 1,3 miljard in 2015 naar 820 miljoen in 2017), geeft de groep weer wat meer manoeuvreerruimte om te investeren, al moet ze werk blijven maken van schuldafbouw, zeker met het oog op de conjunctuuromslag die er naar verwachting zit aan te komen.
Op termijn mikt Arcelor op een schuld van zowat 6 miljard. Eens het dat niveau bereikt heeft, wil het zijn aandeelhouders weer wat guller gaan belonen. De groep zal nu trouwens al opnieuw starten met de uitkering van een dividend voor boekjaar 2017, maar dat is veeleer van symbolische omvang (0,10 USD bruto of 0,084 EUR, goed voor een rendement van 0,3% bruto). Voor wie graag regelmatige inkomsten uit zijn aandelenbeleggingen haalt, is Arcelor dus niet meteen de ideale keuze.
Groei in Italië, India en Brazilië
Italië
Dankzij zijn betere financiële gezondheid kon ArcelorMittal recentelijk de hand leggen op het Italiaanse Ilva, een staalbedrijf in crisis dat in 2017 zowat 5,8 miljoen staal produceerde (voor o.a. de bouw- en autosector). Als de groep erin slaagt om Ilva er weer bovenop te krijgen, kan de overnameprijs van 1,8 miljard euro (minder dan 1x de omzet van Ilva) als correct worden beschouwd.
Arcelor zal naar verwachting wel 2,3 miljard euro in Ilva moeten investeren, want zijn productieapparaat is verouderd en het stapelt de verliezen op: in 2016 boekte Ilva per geproduceerd ton staal een operationeel verlies van ± 40 EUR (t.o.v. een winst van 60 EUR bij ArcelorMittal). Het Italiaanse bedrijf betaalt ook nog een zware prijs voor zijn ecologische voetafdruk in het verleden (bodem- en luchtverontreiniging), maar eens het geherstructureerd is, kan het een mooie troef worden voor ArcelorMittal.
De Ilva-fabriek van Taranto, de grootste staalsite van Europa, is gelegen aan de Middellandse Zee (in de hak van de Italiaanse laars), wat het mogelijk maakt om een deel van de grondstoffen voor de productie van staal goedkoper in te voeren en het afgewerkt product ook vlotter te exporteren (veel andere fabrieken liggen traditioneel meer landinwaarts en worden ontsloten via goederentreinen).
Door Ilva over te nemen, verhindert ArcelorMittal wellicht de komst van een grote concurrent in Europa (die marktaandeel had kunnen kosten) en legt het de hand op belangrijke productiecapaciteit maar tegelijk neemt het ook een aanzienlijk financieel risico, want het herstel van Ilva is niet bij voorbaat een gewonnen strijd. Arcelor wil de productie in Taranto tegen 2023 optrekken naar 9,5 miljoen ton (t.o.v. 5,8 miljoen in 2017).
De overname van Ilva kreeg begin mei groei licht van de Europese mededingingsautoriteiten, op voorwaarde dat Arcelor de productie van zijn bestaande vestigingen terugschroeft met 6 à 7 miljoen ton en dus enkele fabrieken verkoopt (o.a. in Luik).
India
In India bracht ArcelorMittal een overnamebod uit op de groep Essar Steel (jaarproductie van 5,6 miljoen ton). De groep wil er garen spinnen bij de verwachte stijging van het staal-verbruik (de Indiase regering heeft de ambitie om de binnenlandse staalproductie de komende 10 jaar te verdrievoudigen).
Brazilië
In Brazilië, tot slot, nam ArcelorMittal in april Votoratim over (capaciteit van 6 miljoen ton) om er marktleider te worden in longsteelproducten (draad, balken, enz., geen plaatstaal). Synergie-effecten met de bestaande activa van Arcelor zijn er mogelijk.
Wellicht vertraging in 2019
Gezien de groei van de wereldeconomie, zal de context dit jaar wellicht gunstig blijven voor de staalsector. Volgens sommige bronnen zou het wereldwijde staalverbruik in 2018 nog zowat 2% hoger klimmen (na stijging van 3,2% in 2017). In Europa toont de autosector zich dynamisch, in de VS is de economie in vorm, en ook Brazilië laat de economische crisis die het land de voorbije jaren teisterde langzaam maar zeker achter zich.
Bovendien zal de invoering van douaneheffingen op buitenlands staal in de VS (25%), de staalbedrijven die in de VS gevestigd zijn (zoals Arcelor) een aardig duwtje in de rug geven. De Europese Unie is nog tot 1 juni vrijgesteld van die Amerikaanse invoerheffingen. Sommige staalsoorten worden momenteel in de VS verhandeld tegen prijsniveaus die al 7 jaar niet meer gehaald werden. En in Europa denken de staalbedrijven hun prijzen te kunnen verhogen in de tweede helft van dit jaar.
Op basis van de recentste indicatoren zullen zowel de Amerikaanse als de Europese economie echter vertragen in 2019, waardoor ook de context voor de staalsector minder gunstig zal worden. We verwachten dan ook dat de winst per aandeel in 2019 zal dalen naar 3,50 EUR per aandeel (t.o.v. verwachting van 3,75 EUR voor 2018).
Bovengemiddeld risico
Met een risicograad van 4 op 5 is het aandeel Arcelor riskanter dan het gemiddelde voor onze volledige aandelenselectie. In jaren van economische groei draaien de staalfabrieken (bijna) op volle toeren, wat het mogelijk maakt om de hoge vaste kosten te “verdelen” over grotere productievolumes. De staalprijzen en ook de rentabiliteit zijn in dergelijke periodes vaak hoog.
Maar als de wereldeconomie vertraagt, dalen de productievolumes maar blijven de vaste kosten ongewijzigd en vertonen zowel de staalprijzen als de omzet van de staalbedrijven (lagere vraag) een terugval. Dat weegt op de rentabiliteit en kan zelfs tot verliezen leiden. Zo moest ArcelorMittal in 2015 een recordverlies van bijna 5 EUR per aandeel incasseren (na winsten van bijv. 12 en 13 EUR per aandeel in 2008 en 2009).
Wat met Aperam?
Koers op het moment van de analyse: 28,70 EUR
ArcelorMittal is 's werelds grootste producent van staal, o.a. bestemd voor de bouwsector, de productie van auto’s, consumptiegoederen, enz. In 2017 produceerde de groep 93 miljoen ton staal, toch gevoelig meer dan de nummer 2 in de sector, China Baowu (70 miljoen ton). De belangrijkste afzetmarkten van Arcelor zijn Europa (49% van de omzet), Noord-Amerika (24,5%) en Brazilië (10,5%).
De groep is ook actief in ijzererts (6% van de omzet), de belangrijkste grondstof voor de productie van staal.
