Waarom kiezen bepaalde landen voor vaste wisselkoersen?

Een land dat kiest voor vaste wisselkoersen, doet dat doorgaans omdat het zelf niet in staat is om de eigen munt de nodige geloofwaardigheid of stabiliteit te bieden.

Registreer u op onze site en volg de financiële actualiteit op de voet

Variabele wisselkoersen

Bij variabele wisselkoerskoersen kan de waarde van een bepaalde munt vrij schommelen tegenover een andere munt, en dat naargelang de vraag en het aanbod op de wisselmarkten. 

De euro is zo’n voorbeeld. Zo is één euro vandaag ongeveer 1,14 Amerikaanse dollar (USD) waard. Een jaar geleden kon één euro nog worden ingeruild voor 1,22 USD. Dat betekent dat de USD ondertussen meer waard is geworden tegenover de euro. 

Vaste wisselkoersen

Bij vaste wisselkoersen wordt de waarde van een bepaalde munt gekoppeld aan een andere valuta of soms zelfs een mandje van valuta’s. 

Dat is het geval voor de Deense kroon (DKK), waarvan de waarde is vastgeklonken aan de euro. De referentiekoers, sinds 1999 trouwens, is 7,46 kronen per euro. Wel is een beperkte afwijking van 2,25 % toegestaan. 

Andere voorbeelden zijn landen als Cuba en Jordanië, die hun munt hebben vastgekoppeld aan de USD. De Chinese yuan is dan weer een voorbeeld waarbij de waarde is vastgekoppeld aan een valutamandje waarin de USD een belangrijk gewicht heeft. Al spreekt men liever van een beheerste variabele wisselkoers.

Waarom kiezen voor vaste wisselkoersen?

Een land dat kiest voor vaste wisselkoersen doet dat doorgaans omdat het zelf niet in staat is om de eigen munt de nodige geloofwaardigheid of stabiliteit te bieden. Daardoor wordt gekozen om de waarde te verbinden met een sterke munt, wat een vlotte handel met het buitenland en buitenlandse investeringen bevordert. 

Of in het geval van Denemarken is het nu eenmaal efficiënter om een vaste wisselkoers met de euro te hanteren omwille van de innige economische band met de eurozone. In het geval van de Chinese yuan geeft het China de controle om de waarde van zijn munt te manipuleren.