Terwijl de bitcoin en andere cryptomunten weer sterk in de picture staan en de records aaneenrijgen, duikt er een andere belangrijke trend op: de stablecoin. Die cryptomunt is vooralsnog hoofdzakelijk iets voor institutionelen, minder voor particulieren. Wat is dat eigenlijk, een stablecoin? En valt er iets mee te verdienen?
Een stablecoin is een digitaal actief dat wordt uitgegeven op een blockchain (d.i. een soort onveranderbaar grootboek van transacties). Net zoals de bitcoin dus. Met dat verschil dat de prijs van de bitcoin wordt bepaald door vraag en aanbod, d.w.z. door de transacties tussen kopers en verkopers, en tot nu toe erg volatiel is gebleken. Een stablecoin daarentegen is gekoppeld aan een onderliggend actief.
Bedoeling van de stablecoin is voortdurend een exacte pariteit weer te geven met dat onderliggende actief, veelal een munt. Met andere woorden: een USD-stablecoin (99% van alle stablecoins die thans circuleren, is gekoppeld aan de dollar) schommelt in exact dezelfde verhoudingen ten opzichte van de euro als de dollar zelf. Anders dan de bitcoin is een stablecoin dus niet bedoeld om mee te speculeren.
Wat is het nut ervan?
Stablecoins werden oorspronkelijk (2014) in het leven geroepen om de houders van cryptomunten in staat te stellen hun wallet makkelijker te beheren. Wanneer een belegger een cryptomunt zoals de bitcoin wil verkopen, kan hij de opbrengst van de verkoop ‘parkeren’ in de vorm van stablecoins. Hij hoeft het blockchainecosysteem dus niet te verlaten. De belegger kan te allen tijde snel opnieuw beleggen. Hij vermijdt een (duurdere) omzetting in een klassieke munt en/of een omweg langs een bank, omweg die gepaard kan gaan met problemen zoals vertraagde of tegengehouden transacties.
Inmiddels worden stablecoins echter ook veelvuldig gebruikt in landen waar de nationale munt voortdurend aan waarde verliest en/of waar slechts een gering percentage van de bevolking toegang heeft tot het banksysteem. Stablecoins zijn bijvoorbeeld erg populair in landen waar geld wordt gewisseld op een (vaak beteugelde) zwarte markt, tegen andere koersen dan de officiële. Ze zijn er uitgegroeid tot een handig betaalmiddel, dat veel geschikter is voor dagelijkse transacties dan de erg volatiele bitcoin. In Nigeria bijvoorbeeld lopen de transacties in USD-stablecoin al op tot tientallen miljarden dollar per jaar. Vandaag concentreert het gebruik van stablecoins zich voor meer dan de helft in opkomende landen (vooral in Afrika ten zuiden van de Sahara) en in landen die met een crisis kampen (Venezuela, Argentinië, Libanon…). Ook in Zuidoost-Azië zijn stablecoins heel populair. Het gaat hier dus om een cryptoactief dat beantwoordt aan een reële behoefte in de echte wereld.
Breder potentieel
In de ontwikkelde landen kan de stablecoin de banken en de traditionele betaalnetwerken concurrentie gaan aandoen en aldus een omwenteling teweegbrengen op het vlak van betaalmiddelen. Want de cryptomunt heeft zeker troeven om bedrijven, handelaars en consumenten over de streep te trekken: instanttransacties, 24 uur op 24 en 7 dagen op 7, overal ter wereld; lage kosten; programmeerbare betalingen (smart contracts), enz. Er staat veel op het spel. De actoren uit de traditionele financiële wereld zijn zich daarvan bewust en willen niet aan de zijlijn blijven staan. Sinds enkele maanden regent het aankondigingen: Visa heeft een pilootproject lopen voor ondernemingen; Mastercard is een partnership aangegaan met Circle (emittent van stablecoins) om transacties in Oost-Europa, het Midden-Oosten en Afrika vlotter te laten verlopen; een consortium van 9 grote Europese banken (waaronder ING en KBC) gaat in de tweede jaarhelft 2026 een EUR-stablecoin lanceren…
Wie geeft stablecoins uit?
Vandaag worden stablecoins uitgegeven door privébedrijven die uitsluitend met dat specifieke doel zijn opgericht. Tether (met zijn USDT) en Circle (met zijn USDC) beslaan 81% van de markt. Maar er zijn al honderden stablecoins, waarvan sommige uitgegeven door banken (Société Générale, JP Morgan) en zelfs door overheidsinstanties (de staat Wyoming in Amerika). En misschien springt morgen ook een bedrijf zoals Amazon op de kar. Een Amazon-stablecoin zou niet alleen de transactiekosten drukken, maar de klanten ook beter aan het ecosysteem van de groep binden. De e-commercereus zou zich dan ontpoppen tot een heuse fintech: Amazon zou een gedetailleerd zicht hebben op de transactiestromen en de spaartegoeden van zijn klanten en aldus over een kostbaar instrument beschikken om hen aan te zetten tot consumptie via het Amazon-platform.
Waarom stablecoins uitgeven?
In de huidige renteomgeving valt er veel te verdienen met het uitgeven van stablecoins. Elke dollar die als reserve moet worden aangehouden om te allen tijde de waarde van een USD-stablecoin te dekken, wordt belegd in veilige activa, zoals Amerikaans schatkistpapier. Over de eerste 6 maanden van dit jaar boekte Tether (57% van de markt) 5,7 miljard dollar winst, en dat met minder dan 200 werknemers! In 2024 was Tether de op zes na grootste koper van Amerikaanse staatsobligaties, vóór landen als Canada en Noorwegen.
Circle, nummer 2 in het uitgeven van stablecoins, is dit jaar verlieslatend, maar zou vanaf 2026 in staat moeten zijn honderden miljoenen dollar aan winst te genereren.
Hoe komt het dat stablecoins momenteel zo boomen?
Alles is veranderd toen Trump aan de macht kwam. In juli 2025 werd in de VS onder impuls van Trump een wetgevend pakket goedgekeurd met als doel van het land het wereldwijde centrum van de cryptoactiva te maken. Een van de gestemde wetten is de Genius Act, die een kader heeft geschapen om het vertrouwen in stablecoins te versterken: ze voorziet in een externe audit om de toestand van de reserves te controleren en na te gaan of de emittent wel degelijk een echte dollar bezit voor elke stablecoin die hij uitgeeft. De wet zegt ook dat de eindgebruikers (de houders van stablecoins) als eerste die reserve kunnen aanspreken in geval van problemen bij de emittent.
Voor de VS vormt de stablecoin een heus economisch wapen. Het land ziet er een middel in om overal ter wereld de hegemonie van de dollar te vestigen en zelfs de hand te leggen op een deel van de wereldwijde spaartegoeden, die uiteindelijk in schatkistpapier zullen belanden, met constante neerwaartse druk op de rentevoeten tot gevolg. Scott Bessent, de Amerikaanse minister van Financiën, schatte in juni van dit jaar dat het bedrag aan bestaande USD-stablecoins nog vóór 2028 boven de 2 000 miljard dollar kan uitkomen.
Europa blijft niet achter. Maar anders dan in de VS, waar men heeft gewacht tot er initiatieven kwamen alvorens wetten uit te vaardigen, zorgt de MiCAR (Markets in Crypto-Assets Regulation), die al sinds medio 2024 geldt voor stablecoins, hier voor een harmoniserend kader. Een kader dat als veeleisender kan worden ervaren, wat mogelijks een rem heeft gezet op sommige initiatieven. Er bestaan wel degelijk enkele stablecoins in euro, maar de populairste stablecoins zijn allemaal Amerikaans.
Echt zonder risico?
Iedereen die de cryptosfeer kent, herinnert zich de ondergang van de UST (Terra Luna) in mei 2022. In enkele dagen tijd implodeerde de pariteit van die USD-stablecoin, die destijds al goed was voor een kapitalisatie van 60 miljard dollar en daarmee de op twee na grootste stablecoin was (na de USDT en de USDC). Plots was de UST waardeloos. Het moet gezegd dat die stablecoin werkte zonder reserve aan echte dollars, d.w.z. enkel via een algoritmisch marktmechanisme. Een kleine vonk volstond om een vertrouwenscrisis uit te lokken en de UST in een vicieuze cirkel te storten.
Inmiddels verbieden de Genius Act en de MiCA-regelgeving dergelijke financiële engineering voor stablecoins die inzetbaar zijn als betaalmiddel.
Maar ja, stablecoins blijven wel digitale activa… Ze zijn dus per definitie kwetsbaar voor hacking en verduistering. In geval van fraude zullen de gebruikers hoogstwaarschijnlijk nog altijd de eerste slachtoffers zijn.
Aangezien stablecoins geen ‘bankdeposito’s’ zijn, worden tegoeden in stablecoins op een handelsplatform geenszins beschermd door de depositogarantie van 100 000 euro. En zowel het tegenpartijrisico als het liquiditeitsrisico blijft. Getuige de flashcrash van de cryptomunten op 10 oktober. Toen Trump dreigde met nieuwe invoerheffingen ten aanzien van China, repten velen zich naar de uitgang. In luttele minuten ging 400 miljard dollar aan kapitalisatie in rook op. De meeste grote handelsplatformen raakten overbelast, in die mate zelfs dat ze soms niet meer bij machte waren de verkooporders uit te voeren. Tegelijk vluchtten sommige beleggers in paniek in stablecoins, met als gevolg dat de USDT en de USDC even afweken van hun pariteit en licht hoger noteerden dan de dollar (minder dan 1%). Beide stablecoins kwamen dus geenszins in de problemen. Maar het voorval toont wel aan dat het systeem nog altijd een zekere structurele fragiliteit vertoont.
Hoe te beleggen in stablecoins?
Toegegeven, door de striktere regelgeving kun je de indruk krijgen dat er aan stablecoins zoals de USDT en de USDC weinig risico verbonden is.
Maar trachten er winst mee te boeken, is wel risicovol!
1. Intresten op stablecoins?
Het idee is dat je intresten uitgekeerd krijgt als beloning voor een deposito, een beetje alsof het om een termijnrekening of een spaarrekening zou gaan.
Sinds 30/12/2024 is in alle lidstaten van de Europese Unie de Europese MiCA-regelgeving van kracht. De meeste platformen hebben bepaalde stablecoins uit hun aanbod gehaald (o.a. de USDT, die bijvoorbeeld niet voldoet aan de vereiste dat minstens 60% van zijn reserves moet worden aangehouden in banken in de Europese Unie). En ze moesten de mogelijkheid schrappen om rekeningen in stablecoins rechtstreeks intresten te laten opbrengen. Als er platformen zijn die dit niet hebben gedaan, is dat wellicht slechts een kwestie van tijd.
Op een aantal platformen kun je een vergoeding krijgen – soms is die best wel aanlokkelijk – als je je stablecoins vastzet om ze uit te lenen. Die stablecoins worden dan aangeboden op gedecentraliseerde financieringsplatformen (DeFi). Je weet echter niet wie je stablecoins gebruikt noch hoe solvabel die partij is. Anders gezegd: je neemt een reëel risico dat je je stablecoins nooit meer terugziet, maar zonder dat je dat risico kunt inschatten. Zo’n vergoeding mag dan al interessant lijken (zelfs nadat de tussenpersonen hun graantje hebben meegepikt), dat komt omdat het risico hoog, zeer hoog is.
Ons advies: niet doen.
2. Inzetten op de emittenten?
Circle Internet Group A geeft sinds 2018 de USDC uit, de op een na grootste stablecoin ter wereld. Die is in 185 landen beschikbaar en er is voor 76 miljard dollar van in omloop. De groep voldoet aan de vereisten van de MiCA-regelgeving en noteert op de beurs (Tether noteert niet op de beurs).
Na de beursintroductie in juni 2025 nam de koers eerst een hoge vlucht, om vervolgens terrein te verliezen. De groep kan immers niet alleen last krijgen van concurrentie (er is geen enkele garantie dat de USDC ook de komende jaren een van de populairste stablecoins zal blijven), haar resultaten hangen thans ook voornamelijk af van de intresten die ze int op haar reserves. Wellicht zullen de resultaten over het 3de kwartaal (publicatie op 12/11) goed zijn. Maar als de rentevoeten dalen – en dat zal waarschijnlijk het geval zijn –, zullen de inkomsten van de groep snel onder druk komen te staan. Het klopt dat ze op langere termijn garen kan spinnen bij de uitrol van het betaalsysteem dat ze in het voorjaar 2025 lanceerde voor bedrijven (die het systeem in hun diensten kunnen integreren). Maar dat zal tijd vergen. En de concurrentie, inclusief die van reeds goed gevestigde netwerken als Visa, wordt beslist fel.
De koers stemt overeen met 95 keer de geraamde winst per aandeel voor 2026 (1,50 USD) en met dik 25 keer de boekwaarde. Gezien het risico op concurrentie en gezien de inherente kwetsbaarheid van het businessmodel is het aandeel dus veel te duur.
Verkopen.
3. Inzetten op de onderliggende blockchaintechnologie?
Blockchains en cryptomunten zijn nauw met elkaar verbonden. Maar blockchaintechnologie kan ook voor allerlei heel concrete toepassingen worden gebruikt: het beheer van toeleveringsketens, verkiezingen…
Als stablecoins aan belang winnen, is dat een goede zaak voor de blockchaintechnologie, want stablecoins circuleren op blockchains.
Vandaag circuleert 70% van alle stablecoins op het Ethereum-netwerk of op secundaire netwerken die ervan afhangen. En ruim een derde van de transactiecommissies die het Ethereum-netwerk opstrijkt, komt van stablecointransacties. Het klopt dat de Ethereum-blockchain wordt gebruikt voor de tokenisering van munten zoals de dollar, maar dat is lang niet de enige mogelijke toepassing. Een actief tokeniseren betekent het omzetten in een digitaal token (geregistreerd op een blockchain), om de verhandelbaarheid (24 ur op 24), de overdraagbaarheid, de traceerbaarheid en de fractionering ervan te vergemakkelijken. Elk token staat voor een deel van of een recht op het onderliggende actief. Die onderliggende activa kunnen munten zijn, maar ook aandelen, obligaties, trackers, vastgoedactiva, andere niet-beursgenoteerde activa… Op het tokeniseren van munten na, staan deze initiatieven vandaag nog in hun kinderschoenen, om niet te zeggen dat het nog om experimenten gaat. En zowel in juridisch als financieel opzicht vinden ze plaats op onstabiel terrein.
De potentiële markt is echter gigantisch. Het Amerikaanse BlackRock, de grootste vermogensbeheerder ter wereld, ziet er een enorme opportuniteit in voor de komende tien jaar. Onder druk van de vraag diende de Nasdaq in september 2025 een dossier in bij de Amerikaanse financiële toezichthouder (Securities and Exchange Commission of SEC) teneinde groen licht te krijgen om getokeniseerde effecten te verhandelen op zijn beurzen. Er komt een heuse tsunami op ons af.
Wie wil inzetten op het Ethereum-platform, zet het best in op de Ether (1 ETH = 3.590 EUR), de eigen cryptomunt van Ethereum die wordt gebruikt om de transactiekosten te betalen, de validators te belonen en, in fine, waarde uit te wisselen op de blockchain. Door in te zetten op de Ether, kun je je voordeel doen met de opmars van de stablecoins en, meer algemeen, met de geambieerde algehele tokenisering van activa. Hoe meer het netwerk wordt gebruikt (transacties, stablecoins, DeFi, NFT’s, tokenisering…), hoe meer vraag er wellicht zal zijn naar ETH om de kosten te betalen.
Maar let wel: net als de bitcoin is de ETH uiterst volatiel en absoluut geen ‘goedehuisvaderbelegging’. Op korte termijn kan de koers van de ETH worden beïnvloed door tal van andere factoren dan enkel het succes van het Ethereum-netwerk.
Wil je je er toch aan wagen, dan stop je er het best maar een klein deel van je portefeuille in, gewoon ter diversificatie. En houd goed voor ogen dat, hoewel het Ethereum-platform vooralsnog de voorkeur wegdraagt wegens veilig en gedecentraliseerd, er ook andere netwerken bestaan. De USDC circuleert vandaag al op meer dan 20 blockchains tegelijk en daar kunnen er nog andere bij komen. De markt evolueert voortdurend!
Jawel, misschien kun je in korte tijd veel geld verdienen met de ETH. Maar je loopt ook het risico veel te verliezen.
