Uiteraard blijven er grote uitdagingen (kredietzeepbel, verouderende bevolking, enz.) maar i.t.t. veel andere grootmachten houdt China vast aan zijn strategische visie. De Chinese groei zal nog vertragen in de toekomst, maar hoe dan ook dynamischer blijven dan in Europa of de VS.
U mag nog altijd 10% van uw portefeuille besteden aan het aandelenfonds Fidelity China Focus EUR.

"Made in China" niet langer spotgoedkoop

Tien jaar geleden liet China nog een tweecijferige groei optekenen. Het land was "het atelier" van de wereld, en uit dat atelier werden goedkope consumptieproducten geëxporteerd voor gezinnen wereldwijd: textiel, elektronica, allerlei massagoederen, enz.

Die productie met een beperkte toegevoegde waarde bood het land de kans om zichzelf een plaats te veroveren in de wereldhandel en ze voorkwam ook jobverlies voor miljoenen mensen na de herstructurering van grote staatsbedrijven, vooral dan in de zware industrie. Maar ze maakte het ook mogelijk om de basis te leggen van de huidige groei, zowel qua infrastructuur als qua knowhow.

Na jaren van loonstijgingen is China vandaag niet langer de lagekostenproducent bij uitstek. Het Chinese minimumloon varieert van regio tot regio, maar het bedraagt in de meeste grootsteden toch minstens 1600 yuan (±205 EUR). Dat is minder dan in Japan, Zuid-Korea, Taiwan en Hongkong, maar meer dan bijv. in Thailand en de Filipijnen, en veel meer dan in Indonesië, Vietnam, Cambodja of Bangladesh.

Innovatie in de lift

Om zijn competitiviteitsverlies in de lagere regionen van het gamma op te vangen, moet China evolueren naar een ander groeimodel, sterker gericht op de binnenlandse markt en op het opwaarderen van zijn productie. Geen makkelijke taak, want ze vereist forse investeringen in technologie, in onderzoek en ontwikkeling, en in het opleiden van de lokale arbeidskrachten.

Toch wijst alles erop dat China weet waarmee het bezig is: het is een van 's werelds grootste investeerders in O&O en een van de wereldleiders op het vlak van innovatie. Terwijl Europa er niet in slaagde om waardige concurrenten op de been te krijgen voor de 5 Amerikaanse digitale reuzen (Google, Apple, Microsoft, Amazon en Facebook) hebben de Chinezen wel bedrijven zoals Alibaba (e-commerce), Tencent (technologie), Baidu (zoekmachine) en Huawei (smartphones).

Dankzij de enorme omvang en de uitstekende infrastructuur van de binnenlandse markt, maar ook dankzij de snelheid waarmee de Chinezen nieuwe technologieën omarmen, konden die toonaangevende spelers eerst "thuis" groeien alvorens elders hun vleugels uit te slaan. En het gaat hier niet om enkele uitzonderingen, maar om een hele generatie van bedrijven die dankzij innovatie en technologie de economische motor van China op snelheid houden, zelfs in een economie waar de rol van de overheid doorslaggevend blijft.

Ook diverse recente evoluties spelen in het voordeel van China. Zo konden Chinese autobouwers tot voor kort maar moeilijk concurreren met de Europese constructeurs, maar door de opmars van de elektrische auto bijvoorbeeld, moet iedereen van nul af aan (her)beginnen en het zou best kunnen dat China nu wel een stevig graantje meepikt. En of het nu in de autosector is, op het vlak van financiële technologie, artificiële intelligentie, robotica, of andere speerpuntsectoren, alleen de VS kan wedijveren met de Chinese investeringslust in innovatie.

Te duchten concurrent in almaar meer domeinen

Voor westerse bedrijven zal dit niet zonder gevolgen blijven. Tot voor kort hadden vooral sectoren waar de toegevoegde waarde beperkt is, te lijden onder Chinese concurrentie, maar geleidelijk zal die uitbreiden naar almaar meer sectoren. 

De Chinezen zullen ook almaar minder genoegen nemen met het kopiëren van producten die in het westen ontwikkeld werden. Ze zullen zelf innoveren en ze beschikken over de budgetten om dat te doen. Het is geen toeval dat China pleit voor de vrije handel en dat het zijn invloedszone wil uitbreiden. Het doel van de "nieuwe zijderoute" (vlottere verbindingen tussen China, de rest van Azië, Afrika en Europa) is niet zozeer om goedkope producten te kunnen verkopen aan de zowat 60 betrokken landen, maar wel om de afzetmarkt uit te breiden voor een nieuwe generatie van meer geavanceerde Chinese producten, en om uiteindelijk ook de competitievere westerse markten te veroveren (en zich terloops te verzekeren van een enorme grondstoffenaanvoer).