Enkele lezers waren gecharmeerd door de rendementen van de best presterende fondsen die beleggen in Aziatische obligaties. Zowel BlackRock Global Asian Tiger Bond, BNP Paribas L1 Bond Asia Ex-Japan als ING Renta Fund Asian Debt Hard Currency slaagden erin om over de afgelopen twaalf maanden een rendement te behalen van rond de 25 %.

Toch raden we u niet aan om nu nog de steven te wenden richting Aziatische obligaties. Voor drie redenen.

1. Op dit moment geven de Aziatische obligaties u historisch lage rentevergoedingen. De kans dat de rente nog fel gaat dalen, is klein waardoor de hoge rendementen die de fondsen in het recente verleden behaalden wellicht verleden tijd zijn. De lage rentevoeten bieden daarnaast slechts een kleine veiligheidsmarge indien de situatie in de Aziatische regio zou verslechteren op het gebied van economische groei en bedrijfsrisico. De kans op een hogere inflatie, en dus stijgende rentevoeten, is immers groter in Azië dan in Europa in de nabije toekomst. Dat zal relatief meer wegen op de Aziatische obligatiefondsen.

2. De portefeuilles van de meeste fondsen zijn te weinig gespreid. De Aziatische obligatiemarkt wordt gedomineerd door emissies uit Zuid-Korea, Indonesië en de Filippijnen. Dat zijn noch de Aziatische landen met het hoogste potentieel, noch diegene met de beste papieren op bedrijfs-economisch vlak.

3. Dat laatste is belangrijk want de fondsenportefeuilles kunnen voor driekwart uit bedrijfsemissies bestaan. Daarbij zetten de uitgiftes van financiële instellingen de toon (tot de helft van de fondsenportefeuille).
En ook al zijn de Aziatische financiële instellingen in het algemeen gezonder dan die uit de eurozone, dat betekent niet dat ze probleemloos door het leven gaan. Zo zitten vooral de Zuid-Koreaanse instellingen in nauwe schoenen na enkele corruptieschandalen en faillissementen. Die situatie weegt op de ganse lokale sector.