Steekproef bij kinesisten: tussen therapie en wellness
Onze enquêtrices klopten met nekpijn en een voorschrift voor 9 kinesessies aan bij 30 kinesisten.
Onvoldoende vooronderzoek
Op bijna de helft van de adressen werden te weinig vragen gesteld. Een vijfde van de kinesisten peilde in het geheel niet naar de mogelijke pijnbronnen. De meerderheid ging wel een aantal “red flags” na, ziektesymptomen die moeten worden uitgesloten.
Allegaartje van behandelingen
Dat er geen concrete richtlijn bestaat voor de aanpak van het type nekpijn van onze test, laat zich voelen in een enorme verscheidenheid aan behandelingen: mobilisatie, manipulatie, drukpunttherapie, tractie, elektrotherapie, massage, warmte, andullatie, voetreflexologie …
Van slechts enkele van die therapieën is echter de werkzaamheid met degelijke studies aangetoond. De behandelwijze met het sterkst bewezen effect, oefeningen gecombineerd met mobilisatie of kraken, werd maar door 8 van de 30 kinesisten aangeboden.
Comfortbehandelingen bij de vleet
Erg veel tijd ging op aan behandelingen met tijdelijk pijndempend effect. Zo werden in 27 van de 30 praktijken nekmassages gegeven.
De vraag is of kinesessies die enkel uit dat soort wellnessbehandelingen bestaan, of uit alternatieve methodes waarvan de efficiëntie niet is bewezen, door de ziekteverzekering moeten worden terugbetaald.
Eerste stappen naar een kwaliteitslabel
Onze steekproef laat niet toe algemene conclusies te trekken, maar wijst wel op de nood aan meer controle over de toegepaste behandelingen en een beter georganiseerde bijscholing.
De organisatie Pro-Q-Kine werkt aan een Nationaal Kwaliteitsregister van kinesisten die aan basiscriteria voor praktijkorganisatie en navorming voldoen, waarvoor ze een overheidspremie krijgen. Er zijn ook fondsen vrijgemaakt voor het verder uitwerken van een richtlijnen voor de sector.
Maar hiermee is de kous niet af. We dringen bij de overheid aan:
- op richtlijnen voor alle aandoeningen
- verplichte permanente vorming
- systemen om de kwaliteit van de verstrekte zorg te meten.
En we blijven hameren op de noodzaak om het statuut (geconventioneerd of niet) te afficheren, een verplichting die amper 6 de 30 bezochte kinesisten nakwam.